Gossip Lanka News

ඉස්සර මන් ගාව ජංගම දුරකතනයක් තිබ්බේ නැහැ. ඒ කාලේ කාගෙ හරි දුරකතන අංකයක් දුන්නම ඒක කොහේ හරි ලියා ගන්නවා. ඒ නොම්බරේට දෙතුන් පාරක් කතා කලාම නිකම්ම ඒ නොම්බරේ මතක හිටිනවා ඒ වගේ දැනට අවුරුදු 4 , 5 කට කලින් කට පාඩම් කරපු දුරකතන අංක බොහොමයක් මට තාමත් කට පාඩම් ඒත් මන් ජංගම දුරකතනය පාවිච්චි කරන්න පටන්ගත්තට පස්සේ හම්බ උන එකම එක නොම්බරයක් වත් මට මතක නැහැ. ගොඩක් ඒවා තියෙන්නේ ෆෝන් එකේ විතරයි කොහෙවත් ලියාගෙනත් නැහැ. කොච්චර හරි මන් වැඩියෙන්ම අමතන අංකේ වත් මට මතක නැහැ. කොහේ හරි ගිහින් ෆෝන් එක බැට්රි බැහැපු වෙලාවක කාට හරි ඇමතුමක් ගන්න ඕනේ උනොත් එහෙම ඉවරටම ඉවරයි.

මන් වැඩ කරන්න පටන් ගත්ත තැන නීතියක් වගේ උනා හැමදාම මොනා හරි ඉගෙන ගන්න එක පොතක ලියන එක. ඒකෙන් මට ඒ කාලෙ ඉගෙන ගත්ත දේවල් ගොඩක් තාම මතකින් ලියන්න පුළුවන් ඒත් දැන් සමහර දේවල් තියෙනවා ගූගල් නැත්නම් මට කරගන්න බැහැ කිසිම දෙයක් ගැන හොඳ මතකයක් නැහැ.

තාමත් මට යන්තම් එකයි එකයි දෙකයිවගේ එවා හිතෙන් එකතු කරන්න පුළුවන් ඒත් ඒ වගේ ඒවත් කැල්කියුලේටරයෙන් හදන අය කැල්කියුලේටරය නැති නම් එහෙම එකක් වත් හදා ගන්න බැරි තරමට අසරන වෙන වෙලාවල් තියෙනවා.

ගාමන්ට්වල වැඩකරන ගෑනු ලමයින්ගේ ගාන ලක්ෂ ගානක් වෙන්න ඇති ඒත් මේ අයගෙන් බහුතරයකට සම්පූර්ණ ඇඳුමක් මහන්න පුළුවන් ඇති කියලා මන් නම් හිතන්නේ නැහැ. එයාලා දන්නේ එක කොටසක් මහන්න විතරයි . බොත්තමක්, සක්කුවක්, කොලර් එකක් වගේ.

අපි ගොඩක් වෙලාවට පාස්වර්ඩ් එහෙම මතක තියාගන්න එක මෘදුකාංග වලට පවරනවා අන්තිමේදි අපිට පාස්වර්ඩ්නුත් අමතක වෙලා යනවා. වර්ඩ් වැඩ කරන්නේ නැති වෙලාවක අතින් ඉංග්‍රීසියෙන් ලියුමක් ලියලා දෙන්න කිව්වොත් වචන 10ක අකුරු හරියට ලියා ගන්න පුළුවන් වෙයිද?

මේ වගේ නොයෙක් විදි මගින් අපි අපේ කටයුතු යන්තර වලට පවරල වැඩ පහසු කරගන්නවා එකන් වැඩේ නම් ඉක්මන් වෙනවා ඒ ගමන් ම අපි කම්මැලියො වෙනවා. ඒ යන්තර සූත්‍ර නැතුව මොකුත්ම කරගන්න බැරි තත්වෙට අපිව පත් වෙලා තමා නවතින්නේ.

පාවිච්චි නොකරන අවයව ටික ටික අඩුවෙලා යනවා වගේ තව කාලයක් යනකොට අපි මොලෙත් නැති අය වෙලා නවතීද මන්දා